Blog

चहाचे मूळ

चहा (कॅमेलिया सायनेन्सिस) चा इतिहास 2000 वर्षांहून पूर्वीचा आहे. ही महत्त्वाची वनस्पती प्रथम आग्नेय आशियामध्ये, विशेषत: ईशान्य भारत, उत्तर बर्मा, नैऋत्य चीन आणि तिबेटच्या जंक्शनमध्ये सापडली.

तथापि, बहुतेक नोंदी असे दर्शवतात की चहाची लागवड आणि वापर युन्नान प्रांतात शांग युगात (1500 BC-1046 BC) सुरू झाला. हे मूळतः एक उपचारात्मक पेय म्हणून वापरले गेले होते जे आनंददायी संवेदना प्रदान करते. नंतर, चहाचा वापर सिचुआनपर्यंत वाढला, जिथे लोक पिण्यासाठी कोणतेही अतिरिक्त घटक न घालता चहाची पाने उकळू लागले.

शेवटी, त्याच्या वैद्यकीय गुणधर्मांकडे दुर्लक्ष करून, ते उत्तेजक पेय म्हणून ओळखले जाऊ लागले.

असे मानले जाते की पोर्तुगीज संशोधक आणि खलाशांनी 1516 च्या सुमारास चहा युरोपमध्ये आणला होता. डच ईस्ट इंडिया कंपनीने 17 व्या शतकाच्या सुरुवातीस चीनमधून आम्सटरडॅममध्ये चहा आणला होता. थॉमस गारवे यांनी 1657 मध्ये लंडनमध्ये पहिले चहाचे दुकान स्थापन केले. 1750 मध्ये चहा युनायटेड किंगडमचे राष्ट्रीय पेय बनले. ब्रिटीश वसाहतीनंतर ऑस्ट्रेलियामध्ये चहाचा प्रथम वापर करण्यात आला.

चहाचे बायोएक्टिव्ह घटक

चहाची रसायनशास्त्र खूपच गुंतागुंतीची आहे.

चहाची पाने शेकडो रासायनिक घटकांनी बनलेली असतात जी चहाला त्यांची वेगळी चव आणि सुगंध देतात. प्रक्रियेदरम्यान हे रेणू अधिक जटिल घटकांमध्ये रूपांतरित होतात, ज्यामुळे चहाच्या गुणवत्तेवर परिणाम होतो.

चहाचा सुगंध चहाच्या द्रवातील अनेक अस्थिर रेणूंद्वारे तयार केला जातो (ज्याला "अरोमा कॉम्प्लेक्स" म्हणून ओळखले जाते). चहाच्या ओतण्यात विविध प्रकारचे नॉनव्होलॅटाइल रसायने असतात, त्यातील काही पाण्यात विरघळणारी असतात.

कॅफिन काळ्या, हिरव्या आणि ओलोंग चहामध्ये आढळू शकते. ग्रीन टीपेक्षा काळ्या चहामध्ये कॅफिनचे प्रमाण जास्त असते. दुसरीकडे, कॅफीन सामग्री ब्रूइंग प्रक्रियेशी संबंधित आहे. चहा जितका जास्त काळ टिकतो तितके जास्त कॅफिन असते.

सहसा, चहाच्या पानांमध्ये पॉलिफेनॉल्स (फ्लॅव्होनॉइड्स), एमिनो ॲसिड्स, एन्झाईम्स, रंगद्रव्ये, कार्बोहायड्रेट्स, अल्कलॉइड्स, मिथाइलक्सॅन्थिन्स, जीवनसत्त्वे, खनिजे, एन्झाईम्स आणि विविध प्रकारचे अस्थिर सुगंधी रसायने समाविष्ट असतात, हे सर्व चहाच्या आकर्षक दिसण्यात, सुगंधात, चवमध्ये योगदान देतात. , आणि चव!

शिवाय, फ्लोरिन, मँगनीज, निकेल, सेलेनियम, मॉलिब्डेनम, आयोडीन, ॲल्युमिनियम, कॅल्शियम, मॅग्नेशियम, सोडियम, पोटॅशियम आणि इतर खनिजे चहाच्या पानांमध्ये आढळू शकतात.

चहाचे फायदेशीर परिणाम काय आहेत?

चहाचे फायदे केवळ ताजेतवाने करण्यापलीकडेही आहेत. चयापचय विकार (मधुमेह, लठ्ठपणा), ऑक्सिडेटिव्ह तणाव, हृदय व रक्तवाहिन्यासंबंधी रोग, न्यूरोडिजेनेरेटिव्ह रोग, कर्करोगाचा विकास, दाहक प्रतिक्रिया आणि जठरासंबंधी बिघडलेले कार्य व्यवस्थापित करण्यासाठी चहा पिण्याने आपले आरोग्य खरोखर सुधारू शकते हे सूचित करण्यासाठी बरेच अभ्यास केले गेले आहेत.

चला काही पाहण्याचा प्रयत्न करूया.

चहा हृदयविकारांपासून बचाव करतो

हृदय व रक्तवाहिन्यासंबंधी रोग (CVD) हा जगभरातील सर्वात सामान्य असंसर्गजन्य आजार आहे. जीन्स, अन्न, तणाव आणि जीवनशैली यांसारख्या विविध परिवर्तनांमुळे CVD होतो.

चहा पिणे हृदयाच्या आरोग्यासाठी योगदान देऊ शकते. काही अभ्यासात असे आढळून आले आहे की जे लोक दररोज हिरवा किंवा काळा चहा घेतात त्यांना हृदयविकाराचा धोका कमी असतो, तर कोलेस्टेरॉल आणि रक्तदाब कमी होण्यावर चहाचा परिणाम विरोधाभासी होता.

चहा वजन कमी करण्यास मदत करू शकतो

निर्णय अद्याप बाहेर आला असला तरी, काही अभ्यासानुसार असे दिसून आले आहे की चहामध्ये आढळणारे कॅफिन आणि कॅटेचिन, एक प्रकारचे पॉलिफेनॉल वजन कमी करण्यास मदत करू शकतात. डिकॅफिनेटेड ग्रीन टी समान परिणाम प्रदान करतात असे दिसून आले नाही. त्यामुळे तुमच्या जास्त वजनाच्या मित्राला चहा पिणे फायदेशीर ठरू शकते असे सुचवले जाऊ शकते!

चहा हा अँटिऑक्सिडंट समृद्ध अन्नांपैकी एक आहे

चहामध्ये अँटिऑक्सिडंट्स मुबलक प्रमाणात असतात जे पेशींच्या पुनरुत्पादन आणि दुरुस्तीसाठी तसेच वृद्धत्वाची प्रक्रिया कमी करण्यास मदत करतात. सर्व प्रकारच्या चहामध्ये अँटिऑक्सिडंट पॉलीफेनॉल मजबूत असतात, जे तुमच्या शरीराला निरोगी ठेवण्यास मदत करतात.

कर्करोग प्रतिबंधक

चहामध्ये कर्करोगविरोधी गुणधर्म असतात. सर्व चहाच्या पॉलिफेनॉलमध्ये पेशींचा विकास रोखण्याची क्षमता असते. चहाच्या फ्लेव्होनॉइड्सची देखील अपोप्टोसिसमध्ये भूमिका असू शकते. ग्रीन टी पॉलिफेनॉल फुफ्फुस, तोंडी पोकळी, अन्ननलिका, पोट, लहान आतडे, कोलन, मूत्राशय, यकृत, स्वादुपिंड, त्वचा, प्रोस्टेट आणि स्तन यांच्या कर्करोगाविरूद्ध उपयुक्त असल्याचे अनेक अभ्यासांमध्ये आढळून आले.

मधुमेह प्रतिबंधात चहा उपयुक्त

काही संशोधनानुसार, ग्रीन टीमधील कॅटेचिन रक्तातील साखरेचे प्रमाण संतुलित ठेवण्यास मदत करू शकतात, ज्यामुळे टाइप 2 मधुमेहाचा धोका कमी होतो. स्पेअरमिंट आणि कॅमोमाइल सारख्या हर्बल टी मधुमेह टाळण्यास मदत करू शकतात का हे देखील संशोधक पहात आहेत. चहाचे प्रमाण आणि चहाच्या प्रकारावर अधिक अभ्यास करणे आवश्यक आहे, विशेषत: कारण काही परिणामांमध्ये चहा पेयऐवजी पूरक म्हणून दर्शविला गेला आहे.

रोगप्रतिकार प्रणाली मजबूत करणे

अभ्यासात हे सिद्ध झाले आहे की ते रोगप्रतिकारक पेशींना अशा प्रकारे सुरेख बनवू शकते की ते त्यांच्या लक्ष्यापर्यंत जलद पोहोचतात. बॅक्टेरियाच्या वाढीस प्रतिबंध करणारा पदार्थ, अँटीफंगल आणि दाहक-विरोधी गुणधर्मांमुळे, तुळशीचा चहा रोगप्रतिकारक शक्ती टिकवून ठेवण्यासाठी आयुर्वेदिक चिकित्सकांनी युगानुयुगे वापरला आहे.

इतर आजार

अभ्यासांनी असे म्हटले आहे की, चहा मानसिक आणि संज्ञानात्मक आरोग्य तसेच दंत, हाडे आणि आतड्यांसंबंधी आरोग्यासाठी चांगला आहे. काळ्या चहामुळे संज्ञानात्मक कार्यक्षमता सुधारते.

चहा, विशेषतः ग्रीन टी, त्याच्या संभाव्य आरोग्य फायद्यांमुळे अलीकडे लोकप्रियता मिळवली आहे. चहाच्या रचनेतील घटक अनेकदा त्याच्या आरोग्य फायद्यांशी जोडलेले असतात. पॉलीफेनॉल, थेफ्लाव्हिन्स, थेअरुबिगिन्स, कॅफीन आणि खनिजे सर्व चहामध्ये आढळतात. असंख्य जैविक प्रणालींमध्ये, हे पॉलीफेनॉल अँटी-म्युटेजेनिक, अँटी-व्हायरल, अँटी-ऑक्सिडंट आणि दाहक-विरोधी क्रियाकलाप प्रदर्शित करतात आणि म्हणूनच दीर्घकालीन आजारांवर उपचार म्हणून भरपूर क्षमता आहेत.

चहाचा वापर दररोज मध्यम गतीने वाढत आहे. थकवा कमी करते आणि ऊर्जा खर्च आणि शारीरिक कार्यक्षमता वाढवते. चहामध्ये पॉलीफेनॉल, थेफ्लाव्हिन्स, थेअरुबिगिन्स, कॅफिन आणि खनिजे यांचे प्रमाण देखील मोटर कौशल्ये, संज्ञानात्मक क्षमता आणि आरोग्याची भावना वाढवते. त्याचा उत्तेजक प्रभाव सतर्कता आणि उर्जेच्या विकासाद्वारे दिसून येतो. एडेनोसिन रिसेप्टर म्हणून, त्यात अल्पकालीन स्मृती आणि न्यूरोप्रोटेक्टिव्ह फंक्शन आहे.

शेवटी, असा निष्कर्ष काढणे शक्य आहे की नियमित चहा पिणे ही शारीरिक आणि मानसिक आरोग्यासाठी चांगली पद्धत आहे!